Bilecikli 80 yaşındaki Esat Kasap, 8 yıl önce geçirdiği felç nedeniyle yatağa bağımlı kalan eşinin tüm ihtiyaçlarıyla ilgileniyor.
Esat Kasap ile 81 yaşındaki Mahmuriye Kasap çifti, Bilecik merkeze 16 kilometre uzaklıktaki Taşçılar köyündeki evlerinde yaşıyor.
3 çocuk ve 11 torun sahibi çiftin hayatı, Mahmuriye Kasap’ın 2015 yılında felç geçirmesiyle değişti. Alzheimer ve tansiyon hastası da olan kadın, 8 yıldır yatağa bağımlı yaşıyor.
Gününün neredeyse 24 saatini eşine ayıran Esat Kasap, 63 yıllık hayat arkadaşını geceleri aralıklarla kaldırıp vücudunda yara olmasın diye hareket ettiriyor.
İyi günde kötü günde hayatı paylaştığı eşine ömrünü adayan Kasap, sıvı gıdayla beslenmesi gerektiğinden sabahları çorbasını içiriyor, gün boyu bakımını ve temizliğini yapıyor. Çiftin aynı köyde yaşayan oğlunun yanı sıra Bilecik ve Bursa’daki kızları zaman zaman gelerek babalarına destek oluyor.
– “İlk günkü sevgim bugün de aynı”
Esat Kasap, anne ve babalarının uygun görmesi üzerine kendisi 17 yaşındayken eşiyle evlendirildiklerini söyledi.
Genç yaşta babasını kaybettiğini belirten Kasap, “Köyde evimizden 20 teneke buğdayla ayrıldım. 20 teneke buğdayı satacak mısın, harçlık mı edeceksin, ekecek misin? Çiftçiyiz, o dönem tarlayı hayvanlarla sürüyoruz.” dedi.
Kasap, evlendikten 1,5 sene sonra askere gittiğini, eşinin 2 yıl boyunca tek başına hayvanlarla tarlayı sürüp ektiğini, orak biçtiğini, harman kaldırdığını ifade etti.
Askerden geldikten sonra el ele verip gece gündüz çalışmaya devam ettiklerini, çok zahmet çektiklerini anlatan Kasap, şöyle konuştu:
“Eşimde yüksek tansiyon ve Alzheimer rahatsızlığı var. 2015 yılında bir sabah rahatsızlandı ve felç geçirdi. Gece uyanıyorum, yatalak olduğu için vücudunda yara olmasın diye çeviriyorum. Hastaya bakmasını öğrendim. Bakımını hep yapıyorum. Hanımı böyle gördükçe çok üzülüyorum. Benim de bir tarafım eksik. ‘Biz neydik, ne olduk’ diyorum. Bakmakla mükellefim. O bana senelerce baktı, bakmayalım mı? Yapacak bir şey yok. Sabah kalkıyorum, tarhana çorbası pişirip yediyorum. Mamasını hazırlıyorum, temizliğini yapıyorum. İlk günkü sevgim bugün de aynı. Hasta olana kadar sevgi ve saygımız hep aynıydı. Sağlıklı iken senelerce hayat arkadaşlığı yaptık. Benden yana hakkım helal olsun.”
